|
|
Verwondering
Met de ogen van een kind kijk ik soms naar het leven.
Verwondering maakt zich dan van mij meester.
Zoete verwondering, zonder af te vragen “hoe”en “waarom”.
Gewoon genieten van wat is.
De schoonheid van het tijdelijk of schijnbaar eeuwige.
Dat iets eenvoudigs zo complex kan zijn of iets eenvoudigs op het tweede gezicht juist heel complex.
Hoe elk jaar weer blaadjes aan de bomen komen, dat de zon toch weer even door de wolken breekt. Dat iemand naar je glimlacht en dat je ineens groen licht hebt in plaats van rood.
Dat je verse brood zo heerlijk ruikt en de berm langs de snelweg bezaaid is met het rode strooisel van klaprozen.
Ik zie en verwonder me...na 36 jaar nog steeds.
© Hydrangea Online / Laatste update: 03-02-2008 / 5455 x bekeken
|